حمله به کنسولگری ایران در دمشق؛ تل‌آویو به دنبال چیست؟
تاریخ انتشار: ۱۴ فروردین ۱۴۰۳ | کد خبر: ۴۰۰۴۶۵۴۴
خبرگزاری مهر، گروه بین الملل: روز دوشنبه سیزدهم فروردین ۱۴۰۳، جنگنده‌های اف- ۳۵ وابسته به نیروی هوایی ارتش اسرائیل با ورود به آسمان جولان اشغالی به وسیله شش موشک هدایت شونده ساختمان کنسولگری و محل سکونت سفیر ایران در دمشق را هدف قرار دادند. با وجود تشدید اقدامات میدانی برای یافتن اجساد شهدای احتمالی این جنایت اما تا این لحظه تعداد شهدا ۵ الی ۷ تن و زخمی‌ها ۱۲ نفر اعلام شدند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
جوخه ترور صهیونیسم علیه مقاومت
پس از فروکش کردن فتنه داعش و تروریست‌های تکفیری در خاک سوریه، ارتش رژیم صهیونیستی براساس راهبرد «هزار خنجر» حمله به محل اسکان نیروهای مقاومت، انبارها، فرودگاه‌ها، نیروها و مستشاران نظامی ایران را در دستور کار خود قرار داد. تل‌آویو برای عملیاتی کردن این راهبرد براساس طرحی بلندمدت و به صورت گام به گام دامنه حملات علیه منافع و نیروهای مقاومت را توسعه داد. پس از عملیات طوفان الاقصی و حملات یکپارچه و هدفمند محور مقاومت علیه رژیم صهیونیستی، میزان فعالیت جوخه ترور اسرائیل در سوریه و لبنان افزایش چشم گیری پیدا کرد.
به عنوان مثال چهارم دی ماه ۱۴۰۲ شهید سید رضی موسوی، دیپلمات و رایزن دوم سفارت ایران در دمشق، از جمله مستشاران با سابقه سپاه پاسداران در سوریه و شخصیت‌های کلیدی بخش لجستیک جبهه مقاومت در سوریه و لبنان از سوی ارتش اسرائیل مورد هدف قرار گرفت. به گفته حسین اکبری سفیر جمهوری اسلامی ایران در سوریه، منزل ایشان توسط سه موشک ارتش اسرائیل هدف قرار گرفت و شهید رضی به دیدار حق شتافت.
دیگر ترور شاخص صهیونیست‌ها در ماه‌های اخیر، هدف قرار گرفتن سردار حاج صادق امیدزاده معاون اطلاعات نیروی سپاه قدس سپاه پاسداران و جانشین ایشان حاج محرم در حمله ارتش اسرائیل به دمشق بود. در جریان این حمله تروریستی جنگنده‌های صهیونیست ساختمانی سه طبقه را که نیروهای امنیتی ایران در آن ساکن بودند را هدف قرار دادند. پیش از این ماشین ترور اسرائیل مستشاران بلندپایه ایرانی مانند شهیدان مرتضی سعیدنژاد، احسان کربلایی پور، محمدعلی عطایی شورچه، پناه تقی زاده و حجت اله امیدوار را هدف قرار داده بودند اما هیچ یک از اقدامات فوق نتوانست تا اراده ایران برای حمایت از دولت قانونی دمشق و تقویت محور مقاومت را سست نماید.
هدف از ترور فرماندهان نیرو قدس چیست؟
تنها ساعتی پس از حمله اسرائیل به ساختمان کنسولگری ایران در دمشق منابع مختلف در حال برشمردن دلایل متعدد در خصوص دامنه و اهداف این حمله هستند. دانیل هاگاری سخنگوی ارتش اسرائیل ساعاتی پس از این اقدام تروریستی، بدون اشاره به این حادثه تروریستی در برابر دوربین های تلویزیونی حاضر شد و از حمله پهپادی مقاومت عراق به نیرو دریایی این رژیم در شهر ایلات خبر داد! برخی تحلیلگران با اشاره به تصویب قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل و درخواست جامعه جهانی از رژیم صهیونیستی برای توقف نسل کشی در نوار غزه، حمله اخیر صهیونیست‌ها به دمشق را نوعی تلاش نتانیاهو برای دست آوردسازی در پیشگاه افکار عمومی اسرائیل و تلاش برای گسترش جنگ در جبهه شمالی ارزیابی می‌کنند. در حالی که کابینه اضطرار ملی اسرائیل با راه اندازی کارزار تبلیغاتی قصد دارد حمله به رفح را به نوعی مهر پایان بر حیات سیاسی- نظامی حماس نشان دهد، سفر اسماعیل هنیه رئیس دفتر سیاسی جنبش حماس و زیاد نخاله دبیرکل جهاد اسلامی به تهران نشان دهنده تداوم حیات قدرتمند مقاومت علی‌رغم بازی‌های رسانه‌ای اسرائیل است. سلسله تحولات فوق سبب کاهش چشمگیر اقبال رای دهندگان اسرائیلی به نتانیاهو و متحدان راستگرا وی در کابینه شده است. در چنین شرایطی کابینه فعلی اسرائیل تلاش می‌کند با دنبال کردن انواع ماجراجویی‌های سیاسی- نظامی در جبهه مختلف شانس خود برای بقا در قدرت و پیروزی در انتخابات‌های آتی اسرائیل را امتحان نماید.
پیامدهای تجاوز اسرائیل علیه خاک ایران
ارتش و دستگاه‌های اطلاعاتی وابسته به رژیم صهیونیستی پیش از حمله روز دوشنبه سیزدهمین فروردین ۱۴۰۳ همواره پایگاه‌ها و مراکز غیرسیاسی وابسته به نیرو قدس، اعضای محور مقاومت یا دولت سوریه را هدف قرار می‌دادند. با این حال به نظر می‌رسد مقامات اسرائیلی تصمیم گرفتند تا با حمله به مراکز دیپلماتیک وابسته به جمهوری اسلامی ایران، سطح و میدان نبرد با تهران را تغییر دهند. براساس کنوانسیون وین حمله به مراکز دیپلماتیک کشورها در حکم حمله به خاک آن واحد سیاسی محسوب می‌شود. این موضوع جزئی از مسائل قطعی و استثناناپذیر حقوق بین‌الملل است تا حدی که کشورها در هنگام جنگ نیز باید مصونیت اماکن دیپلماتیک را را محترم شمرده و به آنها حمله نکنند. برهمین اساس ناصر کنعانی سخنگوی وزارت خارجه کشورمان در اظهار نظری خواستار محکومیت این جنایت از سوی جامعه جهانی و سازمان ملل به شدیدترین لحن شد. بنابراین جمهوری اسلامی ایران این حق را دارد تا به صورت کاملا قانونی و مشروع پاسخ این تجاوز نظامی را بدون هیچگونه تعقیب بین‌المللی بدهد و تل‌آویو پس از پاسخ احتمالی ایران نمی‌تواند تهران را متهم به نقض قوانین بین‌المللی کند.
در چنین شرایطی ارزیابی اولیه تحلیلگران آن است که جمهوری اسلامی ایران نیز سطح پاسخ به اقدامات اسرائیل را افزایش خواهد داد. در این معادله تهران به تنهایی این حق و توان را دارد که به تجاوز صهیونیست‌ها پاسخ دهد و در عین حال می‌تواند با هماهنگی متحدان خود در سراسر منطقه در زمان و مکان این مناسب به این جنایت پاسخ دهد. با توجه به اظهارنظر مقامات رسمی دولت ایران تا این لحظه به نظر می‌رسد پاسخ متقابل تهران امری قطعی است اما دامنه این پاسخ به هیچ وجه مشخص نیست.
برخی رسانه‌های غربی مانند فاکس نیوز معتقدند پاسخ به حمله اسرائیل پیامدهای بسیار جدی در سراسر منطقه خواهد داشت. در دوران جدید ایران علاوه بر امکان هدف قرار دادن مراکز دیپلماتیک اسرائیل در سراسر جهان و قرار دادن فرماندهان ارشد اسرائیل در لیست سیاه، می‌تواند لیستی بلندبالا از مراکز حساس اسرائیل مانند بنادر، فرودگاه‌ها، مراکز تجاری و پادگان‌های نظامی را در بانک اهداف خود قرار دهد. پاسخ هم سطح و بازدارنده ایران به شهادت فرماندهان ارشد مقاومت در دمشق می‌تواند مهر پایانی بر سال‌ها تجاوز و بی‌اعتنایی اسرائیل به تمامیت ارضی کشورها، قوانین بین‌المللی و امنیت جهانی باشد.
نتیجه
در تاریخ مبارزه میان محور مقاومت و رژیم صهیونیستی، از حمله نیرو هوایی ارتش اسرائیل به مراکز دیپلماتیک جمهوری اسلامی ایران در دمشق به عنوان یک نقطه عطف یاد خواهد شد. فرماندهان نظامی- امنیتی اسرائیل بدون توجه به قوانین بین‌المللی گزینه حمله نظامی به «خاک ایران» را انتخاب و فصلی جدید از نبرد میان تهران- تل‌آویو را آغاز کردند. با آنکه مقامات تصمیم گیر در تهران ثابت کردند که با تدبیر و صبر تحولات میدانی را رصد کرده و در دام اقدامات تحریک آمیز صهیونیست‌ها نخواهند افتاد اما پاسخ سخت به این گستاخی اسرائیل امری دور از ذهن به نظر نمی‌رسد. حال باید منتظر ماند و دید که در روزهای آینده ایران و محور مقاومت چه زمان و مکانی را برای پاسخ به حمله تروریستی رژیم صهیونیست‌ها انتخاب خواهند کرد.
کد خبر 6066915منبع: مهر
کلیدواژه: سوریه ایران رژیم صهیونیستی رژیم صهیونیستی فلسطین روسیه اسرائیل حزب الله لبنان اوکراین ارتش رژیم صهیونیستی ایالات متحده امریکا ترکیه بیمارستان شفا لبنان حمله تروریستی سازمان ملل سوریه جمهوری اسلامی ایران مراکز دیپلماتیک رژیم صهیونیستی رژیم صهیونیست ایران در دمشق سوریه و لبنان ارتش اسرائیل صهیونیست ها محور مقاومت هدف قرار بین المللی تل آویو
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۴۰۰۴۶۵۴۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
فارن افرز: از اتحاد عبری-عربی علیه ایران خبری نیست/ همسایگان عربی ایران به دنبال جنگ با تهران نیستند
به گزارش جماران، با گذشت چند روز از پاسخ نظامی مستقیم جمهوری اسلامی ایران به حمله اسرائیل به ساختمان بخش کنسولی سفارت ایران در دمشق، تحلیل ها درباره تاثیرات این حمله بر معادله های منطقه ای و فرامنطقه ای جنبه های وسیع تر و متفاوت تری را زیر ذره بین برده است. فارن افرز در تحلیلی در این باره می نویسد: زمانی که ایران در 13 آوریل بیش از 300 موشک و پهپاد را به سمت اسرائیل شلیک کرد، اردن به دفع حمله کمک کرد. گزارش‌های اولیه رسانه‌ها حاکی از آن بود که چندین کشور عربی دیگر در دفاع از رژیم اسرائیل کمک کرده‌اند، تلاش‌هایی که آنها بعداً آن را رد کردند. با این وجود، گروهی از رهبران اسرائیل و همچنین برخی ناظران در واشنگتن، این اقدامات را نشانه‌ای از یک تغییر بزرگ تفسیر کردند. محور این تحلیل ها این بود که این کشورهای عربی، در صورت ادامه تشدید درگیری اسرائیل با ایران، طرفدار اسرائیل خواهند بود. سپهبد هرزی هالوی، رئیس ستاد کل ارتش رژیم اسرائیل، اعلام کرد که حمله ایران «فرصت های جدیدی برای همکاری در خاورمیانه ایجاد کرده است». مؤسسه مطالعات امنیت ملی، یک اندیشکده پیشرو اسرائیلی، اعلام کرد که «ائتلاف منطقه‌ای و بین‌المللی که در رهگیری پرتاب‌های ایران به سمت اسرائیل مشارکت داشت، پتانسیل ایجاد یک اتحاد منطقه‌ای علیه ایران را نشان می‌دهد.»
پس از پاسخ اسرائیل به حمله ایران با یک حمله نسبتاً محدود به تأسیسات نظامی در ایران، دیوید ایگناتیوس، ستون نویس واشنگتن پست، ادعا کرد که اسرائیل «مانند رهبر یک ائتلاف منطقه ای علیه ایران رفتار می کند». او نوشت: «به نظر می‌رسد که اسرائیل با پاسخ آرام خود، منافع متحدانش در این ائتلاف - عربستان سعودی، امارات متحده عربی، اردن را که همگی در دفع حمله ایران به اسرائیل کمک کردند، در نظر گرفته بود.» به نظر ایگناتیوس، این یک «تغییر پارادایم برای اسرائیل» است، تغییری که به خاورمیانه «شکل جدیدی» می‌بخشد.
با این حال، این ارزیابی‌ها بیش از حد مشتاقانه و خوش بینانه هستند و نمی‌توانند پیچیدگی چالش‌های منطقه را درک کنند. مطمئناً، با توجه به ماهیت بی‌سابقه حملات نظامی در ماه آوریل، استراتژی آینده اسرائیل علیه ایران ممکن است ملاحظات منطقه‌ای را بیشتر در نظر بگیرد. اما واقعیت‌های منطقه که مانع همکاری اعراب و اسرائیل می‌شود، تغییر قابل توجهی نکرده است.
حتی قبل از حمله حماس در 7 اکتبر و متعاقب آن جنگ اسرائیل علیه غزه، کشورهای عربی که توافقنامه 2020 ابراهیم را امضا کردند و عادی سازی با اسرائیل را پذیرفتند، از حمایت بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل از گسترش شهرک سازی های اسرائیل در کرانه باختری و سیاست او نسبت به غزه، ناامید شده بودند. تلاش وزرای راست افراطی او برای تضعیف وضعیت موجود در بیت المقدس ، مجموعه ای از حملات مرگبار شهرک نشینان اسرائیلی به فلسطینی ها در شهرهای کرانه باختری در بهار سال 2023 به تنش های منطقه ای دامن زد. پس از آغاز عملیات نظامی اسرائیل در غزه در ماه اکتبر، که موجی از اعتراضات را در سراسر خاورمیانه برانگیخت، رهبران عرب در حمایت آشکار از اسرائیل تردید بیشتری پیدا کردند، زیرا می دانستند که همکاری آشکار می تواند به مشروعیت داخلی آنها لطمه بزند.
هیچ چیز درباره واکنش اعراب به این دور از رویارویی ایران و اسرائیل نشان نمی دهد که این مواضع تغییر کرده است. گروهی از دولت‌ها که بسیاری از اسرائیلی‌ها از آنها به عنوان «اتحاد سنی» یاد می‌کنند، در واقع همچنان به دنبال متعادل کردن روابط خود با ایران و اسرائیل، حفاظت از اقتصاد و امنیت خود و مهمتر از همه، جلوگیری از درگیری منطقه‌ای گسترده‌تر هستند.
آنها همچنین احتمالاً پایان دادن به جنگ فاجعه بار در غزه را بر رویارویی با ایران در اولویت قرار خواهند داد. با این حال، با افزایش تنش بین ایران و اسرائیل، اشتیاق کشورهای عربی برای تسریع در ادغام منطقه‌ای اسرائیل بیش از هر زمان دیگری به تمایل اسرائیل برای پذیرش تشکیل کشور فلسطین بستگی دارد.
پیش از حمله 13 آوریل ایران به اسرائیل، عربستان سعودی و امارات متحده عربی اطلاعاتی درباره این حمله قریب الوقوع با ایالات متحده به اشتراک گذاشتند. سپس فرماندهی مرکزی ایالات متحده از این اطلاعات برای هماهنگی پاسخ خود با اسرائیل و سایر شرکا استفاده کرد. اردن به هواپیماهای نظامی آمریکا و بریتانیا اجازه ورود به حریم هوایی این کشور را داد تا هواپیماهای بدون سرنشین و موشک‌های ورودی ایرانی را متوقف کنند و مستقیماً حملات ایران را رهگیری کنند. گزارش‌های اولیه رسانه‌ها، به‌ویژه در ایالات متحده و اسرائیل، تأکید کردند که تلاش‌های منطقه‌ای گسترده، حمله تهران را خنثی کرده است.
اما به زودی مشخص شد که نقش اعراب در دفع حمله ایران محدود بوده است. هم عربستان سعودی و هم امارات به صراحت هرگونه کمک نظامی مستقیم به دفاع اسرائیل را تکذیب کردند. مقامات اردنی از مشارکت خود با عنوان حفاظت از منافع خود دفاع کردند. ملک عبدالله دوم، پادشاه اردن، با تاکید بر اینکه کشورش برای کمک به اسرائیل اقدامی نکرده است، اعلام کرد که «امنیت و حاکمیت» اردن «بالاتر از همه ملاحظات» قرار دارد.
تلاش هایی که کشورهای عربی برای مقابله با ایران انجام دادند، تقریباً به طور قطع ناشی از تمایل به حفظ روابط خود با ایالات متحده بود، نه برای همسویی بیشتر با اسرائیل. از زمانی که اسرائیل عملیات خود را در غزه آغاز کرد، رهبران عرب از اینکه جو بایدن، رئیس‌جمهور ایالات متحده موفقیت بیشتری در مهار رفتار اسرائیل در غزه کسب نکرده است، شگفت زده شده‌اند. اما آنها همچنان به دنبال تعمیق همکاری خود با واشنگتن هستند. آنها هیچ منبع جایگزینی برای نوع امنیتی که ایالات متحده برای آنها تامین می کند، نمی بینند.
در ماه‌های اخیر، کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس و همچنین مصر و اردن به تشویق واشنگتن برای کمک به مدیریت پویایی‌های امنیتی خاورمیانه، مهار فعالیت‌های ایران و جلوگیری از یک جنگ منطقه‌ای گسترده‌تر ادامه داده‌اند. پایان دادن به جنگ در غزه همچنان یک اولویت فوری منطقه ای است و کشورهای عربی در حال کار برای یک طرح صلح با دولت بایدن هستند. رهبران عربستان همچنان معتقدند که یک معاهده دفاعی دوجانبه با ایالات متحده باید بخشی از هر توافق عادی سازی آینده با اسرائیل باشد. امارات به تلاش خود برای مذاکره درباره توافقنامه دفاعی خود با دولت بایدن ادامه داده است.
با این حال، در همین زمان، کشورهای حوزه خلیج فارس اکنون تعامل نزدیک تری با تهران دارند. در سال 2019، پس از خروج دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا از توافق هسته ای که ایالات متحده و سایر قدرت های بزرگ با ایران بر سر آن توافق کرده بودند، تهران بی ثباتی را در سراسر خلیج فارس گسترش داد، به کشتی ها در نزدیکی بنادر امارات حمله کرد و برای اولین بار حملات دقیقی را علیه تاسیسات نفتی عربستان انجام داد. ( این گزاره ها ادعای نویسندگان گزارش است و تهران دست داشتن در این حملات را تکذیب کرده است.) پس از امضای توافقنامه ابراهیم، تهران نیز به صراحت به بحرین و امارات هشدار داد که حضور نظامی اسرائیل در خلیج فارس خط قرمزی برای ایران خواهد بود.
خیلی قبل از حمله حماس در 7 اکتبر، کشورهای عربی به طور کلی تصمیم گرفته بودند که بهترین راه برای کاهش خطر ایران ، تلاش برای نزدیکی است، نه تلافی. امارات و عربستان سعودی روابط دیپلماتیک خود با ایران را به ترتیب در سال های 2021 و 2023 احیا کردند. از 7 اکتبر، این کشورها همراه با بحرین و عمان، پیام‌ها و هشدارهایی را بین ایران و اسرائیل مخابره کرده و برای مدیریت تنش‌ها پیشنهاداتی را برای خروج از این وضعیت پیشنهاد داده‌اند. دو روز پس از حمله ایران در 13 آوریل، وزیر امور خارجه مصر با همتایان ایرانی و اسرائیلی خود به منظور مهار تشدید درگیری تلفنی تماس گرفت.
در ماه‌های آینده، کشورهای عربی احتمالاً تلاش خواهند کرد تا این اقدام متعادل کننده را حفظ کنند و از همه طرف‌ها به خویشتنداری دعوت کنند و از اقدامات تهاجمی بیشتر اسرائیل فاصله بگیرند. اگر تشدید تنش بین ایران و اسرائیل ادامه یابد، آنها احتمالاً حتی بیشتر تمایلی به حمایت از عملیات اسرائیل نخواهند داشت. هزینه های داخلی آنها برای حمایت آشکار از اسرائیل احتمالاً با گذشت زمان افزایش خواهد یافت، به ویژه اگر نیروهای اسرائیلی به سمت رفح حرکت کنند، شهری در جنوب غزه که صدها هزار فلسطینی در آن پناه گرفته اند و اسرائیل مدعی است که حماس پایگاهی مستحکم دارد.
بسیاری از کشورهای عربی نگرانی های اسرائیل در مورد فعالیت های منطقه ای ایران، به ویژه حمایت این کشور از شبه نظامیان غیردولتی را دارند. اما کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس، به‌ویژه، به وضوح محاسبه کرده‌اند که آغاز گفتگوهای مستقیم دیپلماتیک، اعمال فشار با انگیزه‌های اقتصادی و انجام دیپلماسی پشتیبان با تهران امن‌ترین راه‌ها برای حفاظت از منافع آنها و جلوگیری از سرریز درگیری است. هر چقدر هم که درگیری ایران و اسرائیل تشدید شود، کشورهای عربی احتمالاً از این اشکال تعامل عقب نشینی نخواهند کرد. تلاش های آنها برای عادی سازی روابط با ایران از زمان آغاز جنگ غزه سرعت گرفته است، در حالی که تلاش ها برای عادی سازی روابط آنها با اسرائیل متوقف شده است.
در تلاش برای ترغیب اسرائیل به تفکر فراتر از جنگ غزه، عربستان سعودی همچنان چشم‌انداز عادی‌سازی را مشروط به مشارکت اسرائیل در یک فرآیند سیاسی با هدف ایجاد کشور فلسطینی می کند. با این حال، اسرائیل این درخواست های عربستان را نادیده گرفته است، شاید به دلیل اطمینان بیش از حد که پس از پایان جنگ در غزه، روند عادی سازی می تواند از همان جایی که متوقف شد ادامه یابد. عادی سازی بیشتر رابطه اعراب و اسرائیل در این شرایط بعید است. کشورهای عربی به همکاری با واشنگتن در زمینه دفاع موشکی ادامه خواهند داد، اما این همکاری مستلزم هماهنگی مستقیم با اسرائیل نیست. آنها همچنین به این زودی ها به سطح یک اتحاد رسمی دفاعی نزدیک نخواهند شد. این امر مستلزم همسویی بهتر سیستم‌های دفاعی کشورهای عربی و همچنین اعتماد بسیار بیشتر است که هر دوی این موارد در خاورمیانه وجود ندارد و ایجاد آن زمان می‌برد.
کشورهای عربی، به ویژه کشورهای حاشیه خلیج فارس، از تلاش‌های اسرائیل برای تنزل دادن توانایی‌های نیابتی ایران استقبال خواهند کرد. اما آنها به احتمال زیاد با هرگونه حمله مستقیم به ایران که می‌تواند چشم‌انداز اقتصادی شکننده منطقه را بی‌ثبات کند یا به حمله متقابل ایران در خلیج‌فارس منجر شود، مخالفت خواهند کرد. با وجود اینکه کشورهای عربی علاقه مند به حفظ روابط دفاعی نزدیک با واشنگتن هستند، آنها نمی خواهند به بلوکی بپیوندند که آشکارا علیه ایران و حامیان جهانی آن مانند روسیه کار می کند. آنها ترجیح می دهند روابط چند منطقه ای و جهانی را متعادل کنند، نه اینکه پل ها را بسوزانند.
با وجود این محدودیت‌ها، کشورهای عربی می‌توانند نقش مهمی در جلوگیری از تشدید بیشتر تنش بین ایران و اسرائیل ایفا کنند. تقویت خطوط ارتباطی بین دو کشور - و ایجاد خطوط گرم برای مدیریت بحران - بیش از هر زمان دیگری حیاتی است. دقیقاً به این دلیل که تعدادی از کشورهای عربی روابط خود را با ایران و اسرائیل تقویت کرده‌اند، آنها می‌توانند از این روابط برای تشویق به خویشتنداری و کمک به انتقال پیام‌ها بین دو طرف استفاده کنند و در صورت شروع درگیری‌ها برای جلوگیری از درگیری یا کاهش آسیب تلاش کنند. در درازمدت، برای ایجاد ثبات در منطقه، کشورهای خاورمیانه باید پلتفرم خود را برای گفتگوی منظم ایجاد کنند که برای مشارکت ایران و اسرائیل باز باشد. حملات اخیر که ایران و اسرائیل را در آستانه جنگ قرار می دهد، تنها نشان می دهد که چقدر نیاز به چنین گفت وگویی ضروری شده است.
اما جهان باید انتظارات خود را برای همکاری نزدیکتر بین کشورهای عربی و اسرائیل کاهش دهد. همکاری کاملاً فنی که کشورهای عربی و اسرائیل اخیراً در زمینه‌های مورد علاقه مشترک از جمله انرژی و تغییرات آب و هوا داشته‌اند، احتمالاً ادامه خواهد داشت. با این حال، گردهمایی‌های منطقه‌ای پرمخاطب که آشکارا تعامل سیاسی کشورهای عربی با اسرائیل را تبلیغ می‌کنند، در کار نیست مگر اینکه اسرائیل به جنگ خود با غزه پایان دهد. تا آن زمان، تلاش کشورهای عربی برای حفظ روابط اقتصادی خود با اسرائیل نیز محدود خواهد بود. یک استراتژی کوتاه‌مدت واقع‌بینانه‌تر، حمایت از توانایی آنها برای میانجی‌گری و جلوگیری از درگیری‌های آینده بین ایران و اسرائیل را در اولویت قرار خواهد داد.
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است